قرص توپیرامات برای لاغری نی نی سایت
ایا قرص توپیرامات باعث لاغری میشود
آیا این داروی معروف شما را لاغر می کند؟
مقدار مصرف توپیرامات برای لاغری
چگونه برای کاهش وزن از توپیرامات استفاده کنیم؟
topamax
- توپیرامات داروی ضد تشنج است که به کاهش حملات تشنج و کاهش یا جلوگیری
از میگرن کمک می کند. همچنین به کاهش وزن نیز کمک می کند. توپیرامات به
عنوان داروی ضد تشنج برای بیماران حداقل 2 ساله فروخته می شود.
این می تواند در کمک به کاهش تعداد حملات تشنج و کاهش یا جلوگیری از میگرن استفاده شود. این دارو برای جلوگیری از تشنج و یا سردرد که قبلاً آغاز شده نمی تواند مورد استفاده قرار گیرد.
توپیرامات و کاهش وزن
در حالی که این دارو برای این منظور تایید نشده است توپیرامات به کاهش وزن کمک می کند در اینجا برخی از نظریه های احتمالی وجود دارد.
توپیرامات تغییر احساس طعم باعث کاهش تولید بزاق می شود.
این می تواند احساس طعم و مزه را کاهش دهد محروم کردن از برخی از لذات
همراه با خوردن می شود. این می تواند به بیماران کمک کند تا از اضافی خوردن
اجتناب کنند و می تواند منجر به کاهش وزن شود.
کاهش کورتیزول تولید کاهش کورتیزول:
همچنین ممکن است تولید کورتیزول، یک هورمون استرس را کاهش دهد انسولین را
کاهش می دهد. این می تواند میل و اشتهای غذایی را کاهش دهد و همچنین به
بیماران کمک می کند تا از خوردن بیش از حد و یا خوردن غذاهای غلیظ غنی
جلوگیری کنند.
تولید انسولین. این می تواند میل و
اشتهای غذایی را کاهش دهد همچنین به بیماران کمک می کند تا از خوردن بیش از
حد و یا خوردن غذاهای غلیظ غنی جلوگیری کنند
روی ترشح انسولین و گلوکز خون اثر می کند:
توپیرامات سبب کاهش ترشح انسولین شده و به بدن در کنترل قند خون کمک می
کند. این می تواند به بیماران اجازه دهد تا چربی های ذخیره شده را به عنوان
یک منبع انرژی به جای تمرکز بر مصرف کربوهیدرات های اضافی برای حفظ سطح
انرژی استفاده کنند. این به این معنی است که بیماران احساس گرسنگی کمتر
داشته و وزن بیشتری می سوزانند.
می تواند روی مرکز اعتیاد در مغز اثر کند.
این می تواند به بیماران کمک کند تا تمایل به مصرف موادی مانند توتون یا
الکل را محدود کنند. همچنین می تواند میل بیمار برای خوردن غذاهای اعتیاد
آور مانند غذای ناخواسته یا دسر را محدود کند
هشدارها هنگام استفاده از توپیرامات برای کاهش وزن
توپیرامات می تواند سبب اختلال در تفکر یا تاری دید شود.
بیماران باید از رانندگی یا انجام هر فعالیتی که نیاز به توجه دارد اجتناب
کنند. بیماران باید از مصرف الکل جلوگیری کنند زیرا این می تواند خطر
ابتلا به عوارض جانبی توپیرامات را هنگام استفاده افزایش دهد.
توپیرامات همچنین ممکن است خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش دهد.
هر گونه رژیم غذایی که باعث افزایش میزان مصرف نمک یا سایر عوامل خطرناک
شود می تواند باعث ایجاد سنگ کلیه شود و لذا باید از مصرف این دارو اجتناب
شود. این شامل رژیم های "کتوز" است که دارای چربی زیاد هستند و باعث کاهش
مصرف کربوهیدرات می شوند
قرص توپیرامات آریا ۵۰
توپیرامات
|
|
|---|---|
|
|
| سامانه‌شناسی نام (آیوپاک) | |
| 2,3:4,5-Bis-O-(1-methylethylidene)-beta-D-fructopyranose sulfamate | |
| داده‌های بالینی | |
| نام تجاری | Topamax |
| AHFS/Drugs.com | monograph |
| مدلاین پلاس | a697012 |
| رده بارداری | D(US) |
| تجویز | Oral |
| داده‌های فارماکوکینتیکی | |
| فراهمی زیستی | 80% |
| متابولیسم | 30% hepatic, 70% is excreted unchanged |
| نیمه‌عمر | 19 to 23 hours |
| دفع | |
| شناسه | |
| شماره سی‌ای‌اس |
97240-79-4 
|
| کد ATC | N03AX11 |
| پاب‌کم | CID 5284627 |
| بانک‌دارو | DB00273 |
| کم‌اسپایدر |
4447672
|
| UNII |
0H73WJJ391
|
| KEGG |
D00537
|
| ChEMBL |
CHEMBL220492
|
| داده‌های شیمی | |
| فرمول | C12H21NO8S |
| وزن مولکولی | 339.363 g/mol |
| SMILES | eMolecules & PubChem |
 (what is this?) (verify) |
|
توپیرامات (به انگلیسی: Topiramate)
رده درمانی: مشتق کاربامات .
توپیرامات ( با مارک تجاری Topamax ) از داروهای روانپزشکی ابتدا به عنوان یک داروی ضدتشنج طراحی شد . بعدها معلوم گشت که در درمان انواع اختلالات روانی و عارضه های نورولوژیک مفید واقع می شود ، از جمله در پیشگیری از میگرن ، درمان چاقی ، بولیمیا ، بینج ایتینگ ، و اعتیاد به الکل .[۱]
اشکال دارویی: قرص
- ۱ موارد مصرف
- ۲ مکانیسم اثر
- ۳ عوارض جانبی
- ۴ جستارهای وابسته
- ۵ منابع
موارد مصرف
درمان تشنج و صرع.در تشنجات پارشیال ، تشنجات تونیک، کلونیک ژنرالیزهٔ اولیه در بزرگسالان و کودکان با سن بالاتر از ۲ سال، انواع سندرم‌های صرعی، پیشگیری از حملات میگرن و درمان اختلالات دو قطبی، افسردگی، اسکیزوفرنی،PTSD و اختلالات مربوط به خورانش eating disorder مصرف میشود.
مکانیسم اثر
مکانیسم اثر این دارو به‌طور دقیق شناخته نشده‌است. مهار کانال‌های سدیمی حساس به ولتاژ در نورون‌های مغزی، مهار آزاد سازی اسیدهای آمینه تحریکی مانند گلوتامات در مغز و مهار گیرنده‌های نوع کاینیک اسید، افزایش میزان GABA در مغز، افزایش اثر مهاری نوروترانسمیتر GABA از طریق اتصال به گیرنده هایGABA A ، مهار اختصاصی ایزوآنزیم‌های کربنیک انهیدراز و مهار کانال‌های کلسیمی نوع L از مکانیسم‌های پیشنهادی در خصوص عملکرد دارو می‌باشد .
عوارض جانبی
تهوع و استفراغ، یبوست، اسهال، پارستزی، اختلالات شناختی، سردرد، سرگیجه، آتاکسی، خواب آلودگی، ضعف، ریزش مو ،تاری دید، دوبینی، نیستاگموس، کاهش اشتها، کاهش وزن، سنگهای کلیه، استئومالاسی.
از عوارض نادر دارو می‌توان به اسیدوز متابولیک، هیپرترمی، گلوکوم حاد، الیگوهیدروز و تضعیف مغز استخوان اشاره کرد.
جستارهای وابسته
صرع
منابع
- {{یادکرد|نویسنده =بنجامین سادوک و ویرجینیا سادوک |ترجمه=[[مهدی گنجی |کتاب = خلاصه روان پزشکی کاپلان و سادوک داروهای روان پزشکی| ناشر =نشر ساوالان|صفحه=چاپ اول. تهران |تاریخ =1394|شابک=5-52-7432-600-978}}
- فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی ،
کی با قرص توپیرامات لاغر شده
یه قرص لاغری خوب می شناسید که راحت 20 کیلو کم کنم
برای از بین بردن چربی های دور شکم و پهلو：
یک بسته جعفری رو پاک کنید
و خوب بشورید و کمی خورد کنید و بریزید تو مخلوط کن بهش یک لیوان آب و یک قاشق آبلیمو اضافه کنید
خب بذارید باهم میکس بشه بعدش تو یک لیوان بریزید بعد لیوانو خالی کنین تو چاه و برید ورزش کنید
با این مسخره بازیا لاغر نمیشید😂
ورزش کنین ورزش😂
عزیزم اگه قرار بود با قرص بشه راحت و بدون مشکل ٢٠ کیلو وزن کم کرد ک مردم بیکار نبودن عرق بریزن خودشونو بکشن ورزش کنن
ورزش کردم فایده نداشت
من یک ونیم سال پیش اسلیمینگ سبز خورم ۵ کیلو کم کردم ۲۵ روزه اماااا چندماه بعدش برگشت چه فایده وقتی نمیشه جلوی شکم روگرفت😳😳😳
دیونه شدی قرص میزنه داغونت میکنه
من یه قرص دکتر داده یکم اشتهام کم شده ولی وزن نه😤
سلام
هیچوقت سراغ قرص و رژیم های غیر اصولی نرید. این قرصها شاید بدن رو لاغر اما بعضی اوقات صدمات جبران ناپذیری برای بدن داره
به جاش کم و محدود بخورید و از همه گروههای غذایی استفاده کنی و ورزش و تحرکتون رو زیاد کنید
سعی کنید قاشق و لقمه هارو بشمارید مثلا غذای نونی 5 لقمه بخورید و غذای برنجی 10 قاشق و بیش از این نخورید. شاید اوایلش سخت باشه اما بعد از مدتی بدن و معده عادت میکنه و خیلی راحت تر وزن کم می کنید
😂😂😂😂😂
وزنت چقدره عزیزم ؟
من از فردا قرص ادیوس میخورم نسبت ب هزینه ای که کردم انتظار معجزه ازش دارم😆😆😆😆😆
هشتاد کیلو
قدم 164
کم خوری زیاد کردم دریغ از یک گرم
منم ادیوس خوردم عالییی بود
نه تنها وزن کم کردم بلکه سایزمم کم شد تازه. الا 2. هفته ست گذاشتم کنار بازم سایز کم کردم هرکی خواست من 19 تا دارم با قیمت مناسب میدم و به شرط اصل بودن و طرز استفادشم بهش میگم
چون من به وزن دلخواهم رسیدم 19 تا اضافه موند برام
خصوصی
خواستین خصوصی پیام بدین
توپیرامات و افسردگی
آیا برای درمان افسردگی مراجعه به پزشک و مصرف دارو الزامی است؟
انسان در بسیاری از موقعیت های ناگوار زندگی احساس غم و اندوه و افسردگی می کند، ولی این لزوماً به معنای دچار شدن به بیماری افسردگی نیست.بیماری افسردگی با علائمی مانند احساس غم و اندوه، فقدان شور و شوق نسبت به زندگی، بی خوابی، بی اشتهایی و احساس خستگی مفرط
همراه است که روال عادی زندگی فرد را بر هم می زند و اگر این حالت ها مدت زیادی به درازا بکشد و درمان نشود ممکن است با دردهای مختلف به خصوص کمردرد، سردرد و دردهای گوارشی همراه شود.
ممکن است در جوانان و به خصوص در خانم ها افسردگی با پرخوابی و پر خوری نیز دیده شود. بعضی اوقات این موارد با تشدید تنش های قبل از قاعدگی نیز همراه می شود.
نباید هیچ گاه افسردگی را به حال خود رها کرد تا شاید خود به خود بهبود یابد، چون این بیماری می تواند پیامدهای بسیار ناگوار داشته باشد. باید به یاد داشت که هفتاد درصد مرگ و میرهای مرتبط با خودکشی، با افسردگی ارتباط دارد.
افسردگی با روش های مختلف درمان می شود، اما معمولاً حداقل بیش از هشتاد درصد از افسردگی ها در طول سال اول عود می کند و این رفت و برگشت بیماری گاه بیش از دو - سه دهه ادامه می یابد.
افسردگی دو قطبی چیست و چه تفاوتی با افسردگی معمولی دارد؟
اغلب موارد افسردگی از نوع معمولی است که بین چهار تا شش درصد شیوع دارد و در خانم ها چهار برابر آقایان دیده می شود. نوع دو قطبی یک درصد شیوع دارد و تقریباً هر دو جنس را یکسان مبتلا می کند. این افسردگی به تناوب با حملات « مانیا» یا « شیدایی» همراه است.مانیا، نوعی اختلال خلقی است که با علائمی برعکس افسردگی ظاهر می شود. یعنی بیمار مانیک بسیار شاد و شنگول و به اصطلاح سرحال و سرخوش است؛ در این وضع بسیار پر حرف، پر فعالیت و کم خواب و پر خور می شود، این وضع به طور خود به خودی بعد از چند هفته فروکش می کند و بیمار به شدت افسرده می شود. این نوسانات خلقی بین دو قطب مانیا و افسردگی را به دو قطبی بودن آن تعبیر کرده اند که گاهی در محاکم قانونی از آن به عنوان اختلال جنون ادواری هم یاد می شود.
حدود پانزده درصد بیماران افسرده و بیش از پنجاه درصد بیماران مانیک در اوج بیماری دچار حالت پسیکوز می شوند. البته معمولاً درمان موقت پسیکوز ضرورت ندارد و با درمان اختلال زمینه ای، مشکل بیمار حل می شود.
آیا در همه ی سنین علایم افسردگی یکسان است؟
افسردگی در هر سنی علایم خاص خود را دارد. مثلاً ممکن است در کودکان با ترس از مدرسه یا شب ادراری تظاهر کند، در جوانان با بداخلاقی، کج خلقی، ناسازگاری، فرار از منزل، علاقه به مصرف مواد مخدر و بزهکاری خود را نشان دهد، در میان سالی، یعنی بعد از دهه ی پنجاه و شصت زندگی، با حواس پرتی و فراموش کاری خود را نشان دهد که گاهی با عوارض زوال عقل اشتباه گرفته می شود؛ بنابراین می توان طیف گسترده ای از علایم را از افسردگی انتظار داشت.درباره ی کودکان مانیک وضع بی قراری و بی خوابی و بی توجهی، شبیه به علایم رفتاری کودکان بیش فعال و ناسازگار است و در جوانان عصبانیت و پرخاشگری شدیدی دیده می شود که گاهی با ضرب و جرح همراه است. از آن جایی که مانیا باعث افزایش میل جنسی می شود اغلب مشکلاتی مثل بی بند و باری جنسی را در جوانان ایجاد می کند.
البته با توجه به این که اصولاً افسردگی با کاهش توان در همه ی زمینه ها بروز می کند، اغلب باعث کاهش تمایلات جنسی می شود که با بهبود بیماری افسردگی این حالت نیز از بین می رود.
متأسفانه تصور غلطی در میان بعضی اقشار جامعه رواج دارد، آن ها معتقدند مواد مخدر می تواند به رفع اختلالات خلقی یا عوارض آن مثل ناتوانی جنسی کمک کند، ولی مواد مخدر و الکل نه تنها اختلال خلقی با بهبود نمی بخشد بلکه در درازمدت بر سرعت گسترش آن نیز می افزاید، از سوی دیگر درمان این نوع اختلال را نیز با مشکلات فراوانی مواجه می کند.
چگونه افسردگی و مانیا در فرد به وجود می آید؟
این اختلالات عمدتاً ریشه ی وراثتی یا به اصطلاح ژنتیک دارد. در اختلالات خلقی نقص فعالیت واسطه های انتقال عصبی به خصوص سروتونین و نورآدرنالین باعث ایجاد علایم بالینی در بیمار می شود.افسردگی با کاهش سروتونین و نورآدرنالین و در مانیا با افزایش دوپامین و نورآدرنالین همراه است. داروهای ضد افسردگی مقدار سروتونین و نورآدرنالین را به حد عادی می رساند.
با چه داروهایی می توان بیماری افسردگی را درمان کرد؟
داروهای ضد افسردگی را می توان به دو دسته ی داروهای قدیمی و جدید تقسیم کرد. داروهای قدیمی یا کلاسیک از حدود سال های 1960 با ایمی پرامین معرفی شد و داروهای جدید به تدریج از سال های 1980 به بعد با معرفی فلوکستین وارد بازار دارویی شد.داروهای ضد افسردگی گروه ناهمگونی از ترکیبات شیمیایی خاص هستند که برای درمان طیف وسیعی از انواع اختلالات خلقی به خصوص اختلال افسردگی شدید ( ماژور) تجویز می شوند.
داروهای ضد افسردگی در موارد زیر تأثیر عمده دارند:
- اختلال افسردگی شدید ( یک قطبی و دو قطبی).
- پیشگیری از عود اختلال افسردگی یک قطبی.
- افسردگی پسیکوتیک ( به همراه داروهای ضد پسیکوز).
- دردهای بدنی مزمن که معمولاً عامل جسمانی قابل قبول ندارد.
- انواع اختلالات اضطرابی، به خصوص اختلال هراس ( پانیک).
- اختلال ترس اجتماعی و اختلال وسواسی اجباری ( این موارد در بخش اختلالات اضطرابی توضیح داده شده است).
داروهای ضد افسردگی می توانند در رفع موارد زیر موثر باشند:
- اختلال افسردگی مزمن
- اختلال افسردگی ناشی از مصرف مواد، ضربه به سر، خون ریزی، سکته های مغزی و دیگر بیماری های جسمی همراه با افسردگی.
- اختلال استرس پس از سانحه
- اختلال اضطراب منتشر
- اختلال نقص توجه و بیش فعالی ( کودک و نوجوان)
- اضطراب جدایی و ترس کودکان از مدرسه
- بعضی انواع اختلالات شخصیت
طبقه بندی داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد افسردگی در چهار گروه عمده ی زیر طبقه بندی می شوند:1. مهارگرهای اختصاصی جذب مجدد سروتونین
Selective Serotonin Reuptake Inhibitors ( SSRIs)2. داروهای ضد افسردگی موسوم به ترکیبات حلقه ای
Compounds Cyclics3. مهارگرهای آنزیم منوآمین اکسیداز
Inhibitors Mono Amin Oxidase ( MAOIs)4. انواع داروهای متفرقه که نحوه ی اثرشان با گروه های سه گانه ی بالا تفاوت دارد.
نحوه ی اثر داروهای ضد افسردگی
برای توضیح نحوه ی اثر این داروها لازم است، مختصری درباره ی علت بیولوژیک افسردگی توضیح داده شود.با توجه به تمام مستندات موجود می توان پذیرفت که « افسردگی به دلیل کاهش و بی نظمی دو عامل شیمیایی بسیار مهم یعنی نوراپی نفرین ( Norepinephrine) و سروتونین ( Serotonin) در دستگاه عصبی مرکزی ( مغز) ایجاد می شود.» بنابراین منطقی است که فرض کنیم داروهای ضد افسردگی باعث افزایش سروتونین و نوراپی نفرین می شود. این داروها بر اساس سه شیوه یا راه کار مختلف اثر می کنند:
1. جلوگیری از جذب مجدد سروتونین و نوراپی نفرین: این دو ماده مجدداً در پایانه ی عصبی جذب می شود، بنابراین تأثیر کافی بر ناحیه ی گیرنده نخواهد داشت. داروهای موسوم به ترکیبات حلقه ای و SSRI ها باعث جلوگیری از جذب مجدد این مواد می شود و سبب افزایش زمان تماس سروتونین با گیرنده می شود.
2. مهار آنزیم منوآمین اکسیداز: این آنزیم باعث تجزیه ی سروتونین و نوراپی نفرین و در نتیجه کم شدن مقدار آن ها می شود. داروهای MAOI این آنزیم را مهار می کنند و سبب بالا رفتن مقدار سروتونین و نوراپی نفرین می شوند.
3. تقویت اثر گیرنده: داروهایی مثل ترازودون ( Trazodone) با تقویت و حساس کردن ناحیه ی گیرنده سبب افزایش اثر سروتونین و نوراپی نفرین می شوند.
داروهای ضد افسردگی موجود در ایران
- مهارگرهای اختصاصی جذب مجدد سروتونین: ( SSRIs)
*Fluoxetine کپسول 10 و 20 میلی گرمی
* Fluvoxamine قرص 50 میلی گرمی
* Citalopram قرص 20 میلی گرمی
* Sertraline قرص 50 میلی گرمی
- ترکیبات حلقه ای: ( Cyclic Compounds)
* Imipramine قرص 10 و 25 و 50 میلی گرمی
* Amitriptyline قرص 10 و 25 و 50 میلی گرمی
* Clomipramine قرص 10 و 25 میلی گرمی
* Trimipramine قرص 25 و 100 میلی گرمی ( قطره ی تریمیپرامین با نام تجاری Surmontil عرضه می شود).
* Nortriptylile قرص 10 و 25 میلی گرمی
* Desipramine کپسول 10 و 25 میلی گرمی
* Maprotiline قرص 25 و 75 میلی گرمی
- داروهای مهارگر منوآمین اکسیداز: ( MAOIs)
* Isocarboxazid ( Marplan) قرص 10 میلی گرمی
* Tnanylcypromine ( Parnate) قرص 10 میلی گرمی
* Selegiline قرص 5 میلی گرمی ( این دارو در بیماری پارکینسون استفاده می شود).
* Moclobemide قرص 100 و 150 میلی گرمی
- داروهای متفرقه:
* Trazodone قرص 50 میلی گرمی
* Bupropione قرص 75 و 100 میلی گرمی
این نکته، جایی اهمیت پیدا می کند که ممکن است مصرف هم زمانِ داروهای ضد افسردگی با داروهای دیگر عوارض شدیدی ایجاد کند، به همین دلیل باید حداقل دو هفته برای پاک سازی اثر آن، زمان قایل شد، به این زمان، دوره ی پاکسازی ( Washing Period) گفته می شود. رعایت نکردن این احتیاط گاه منجر به بروز هیجانات شدید، بی خوابی، بی قراری و گاهی نوسانات شدید در فشار خون و وضعیت قلب و عروق بیمار می شود.
مدت زمان لازم برای تأثیر داروهای ضد افسردگی بین 2 تا 4 هفته است. البته خواب و اشتهای بیمار نسبت به روزهای اول بسیار بهتر می شود، ولی علایم بهبود خلق از هفته ی دوم به بعد خود را نشان می دهد. شاید بهبود وضعیت جنسی بیمار به چهار هفته زمان نیاز داشته باشد. در صورتی که نسبت به روزهای اول
احساس بهبودی کامل حاصل شود و بهبودی خلق به سرعت بالا رود، ممکن است مقدمه ی دچار شدن بیمار به حالت مانیک باشد و در بیماران دارای اختلال دو قطبی لازم است این مسئله را با پزشک در میان گذاشت.
داروهای ضد افسردگی چه عوارضی دارند؟
ممکن است داروهای ضد افسردگی نیز مانند سایر داروها عوارضی را در بیمار ایجاد کنند. داروهای قدیمی به نسبت داروهای جدید عوارض خطرناک تری دارند که از آن جمله می توان به ایجاد تپش قلب، نامنظمی در ثبت امواج قلبی و احتمال ایست قلبی اشاره کرد. این نکات آن چنان واجد اهمیت است که برای شروع درمان با داروهای چند حلقه ای، انجام معاینات ویژه ی قلبی مثل گرفتن نوار قلب در آقایان از سن 35 و در خانم ها از 40 سال به بالا الزامی است. اما SSRIها فاقد چنین عوارضی هستند، بنابراین برای بیماران افسرده ای که سابقه ی بیماری های قلبی و عروقی دارند می توان از این گروه با آسودگی بیش تری بهره جست.از عوارض مهم دیگر داروهای چند حلقه ای می توان به خشکی دهان، تاری دید، ایجاد یبوست، سرگیجه، حالت گیجی، منگی و خواب آلودگی اشاره کرد که SSRIها از این جهت بسیار راحت تر تحمل می شوند.
سردرد، سرگیجه، احساس تهوع، تعریق، لرزش، خشکی دهان، گاهی احساس بی خوابی و گاه خواب آلودگی و حالت اضطراب و بی قراری از عوارض رایج داروهای SSRI است. این عوارض خطرناک
نیست و اغلب با کم کردن مقدار دارو از بین می رود و در بسیاری موارد نیاز به قطع یا تغییر داروی تجویز شده نیست. یکی از عوارض ناخوشایند SSRI کاهش میل جنسی است که اکثراً باعث می شود بیماران دارو را قطع کنند؛ توصیه می شود مشکل را با پزشک معالج در میان بگذارند و از قطع دارو جداً خودداری کنند، راه حل های مناسبی برای این مسئله وجود دارد که با کمک پزشکان قابل دسترسی است.
عارضه ی حمله ی فشار خون دارویی یا واکنش پنیر چیست؟
ممکن است این عارضه با استفاده از داروهای گروه MAOIs دیده شود. مصرف کردن بعضی مواد غذایی و داروها باعث می شود این عارضه به وجود بیاید که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:پنیر، سوسیس، کالباس، گوشت های کنسرو شده، انواع محصولات تخمیر شده مثل ماء الشعیر، ترشی، جگر گاو و گوسفند و انواع پرندگان، غلات، موز، آناناس، قهوه و ...
هم چنین داروهای چند حلقه ای ضد افسردگی ( SSRIs)، مواد مخدر، الکل، داروهای ضد فشار خون، قرص سرماخوردگی و ...
با توجه به وسعت این فهرست طبیعی است که این « داروها» انتخاب اول محسوب نمی شوند و در صورتی که بیمار به هیچ داروی دیگری پاسخ ندهد، ممکن است توسط پزشک تجویز شوند.
مصرف داروهای ضد افسردگی در خانم های باردار چه دستورالعملی دارد؟
درباره ی داروهای SSRI و به خصوص فلوکستین مطالعات مهمی انجام شده است و عوارض مهم و ناهنجاری های عمده ای یافت نشده است، ولی عوارضی مثل کاهش وزن جنین، کاهش طول قد جنین، زایمان پیش رس و بی قراری نوزاد گزارش شده است.
از دسته ی داروهای چند حلقه ای دو داروی نورتریپ تیلین و دزی پرامین برای خانم های باردار کم خطر تلقی می شود. احتیاط است که دارو به تدریج در حدود 5 تا 10 روز قبل از زایمان قطع شود.
با توجه به فقدان اطلاعات لازم درباره ی داروهای مهار کننده ی منوآمین اکسیداز، استفاده از آن ها در دوران بارداری ممنوع است. در صورت جدی بودن مراتب افسردگی مادران باردار، به خصوص در سه ماهه ی اول بارداری، درمان با الکتروشوک اولویت دارد.
با این که مقدار داروی دفع شده از راه شیر زیاد نیست ولی با این حال توصیه می شود که حتی الامکان در دوران بارداری و شیردهی از SSRI ها استفاده نشود.
اختلال دو قطبی با چه داروهایی درمان می شود؟
اختلال دو قطبی با داروهای مخصوص درمان های ضد مانیا و تثبیت کننده های خلق درمان می شود که عبارتند از:
- کربنات لیتیم ( Lithium Carbonate) قرص 300 میلی گرمی
- والپرات سدیم ( Sodium Valproate) قرص 200 میلی گرمی
- کاربامازپین ( Carbamazepine) قرص 200 میلی گرمی
- لاموتریژین ( Lamotrigine) قرص 100 میلی گرمی
چه عواملی باعث بروز حملات مانیا می شود؟
در اختلالات خلقی که ذکر شد، زمینه ی ارثی باعث اشکالاتی در ترشح مواد شیمیایی مثل نورآدرنالین، دوپامین و سروتونین در مغز می شود. مهم ترین دلیل دیگر بروز چنین حالاتی مصرف انواع مواد مخدر، الکل و بعضی داروهاست.متأسفانه بسیاری از معتادین به مواد مخدر با مصرف خودسرانه ی بعضی داروهای غیرمجاز، خود را در معرض این اختلالات قرار می دهند. باید به این نکته توجه شود که افراد معتاد چه با مصرف مواد
مخدر و چه پس از قطع مواد، ممکن است درگیر حملات اختلالات دو قطبی شوند، به همین دلیل ترک اعتیاد حتماً بایستی تحت نظارت پزشک انجام شود.
در این میان به بعضی از تغییرات در انواع واسطه های انتقال عصبی دیگر مثل دوپامین، استیل کولین و هورمون های تیروئیدی نیز اشاره می شود.
احتمال عود کردن اختلالات خلقی چه قدر است و تا چه مدتی باید درمان شود؟
از آن جا که خطر عود مجدد اختلال دو قطبی در طول دو سال اول 40 تا 50 درصد است، برای مدت چند سال لازم است از دارو استفاده شود.در بعضی از موارد اثر فصول را می توان در عود این بیماری دخیل دانست، مثلاً عود مانیا در بهار و تابستان و عود افسردگی در پاییز و زمستان بیش تر است. برای توضیح این مسئله به میزان نور خورشید در محیط زندگی این افراد به عنوان عامل شدت اختلال اشاره می شود.
اختلال خلقی معمولاً 1 تا 2 بار در سال عود می کند، ولی اگر بیش از چهار بار عود کند آن را تندچرخ ( Rapid Cycling) می نامند که تمهیدات درمانی خاصی را می طلبد.
مهم ترین عامل تفاوت در شدت و ضعف انواع مختلف اختلالات خلقی اعم از دو قطبی تندچرخ، فصلی، خفیف و ... همان طرح زمینه ی
وراثت و دخالت عوامل کروموزومی است که بسته به میزان دخالت ژن ها، شدت و شکل علایم و حتی دوره های عود و فواصل آن ها تفاوت و تغییر می کند. به عنوان مثال افسردگی یا مانیای پس از زایمان دارای شباهت خانوادگی زیادی است و میزان آماری این شباهت بین 15 تا 35 درصد است. از علل دیگر این تفاوت ها می توان به جنسیت، سن، تعداد و شدت استرس های وارد شده به فرد، ساختار و زمینه ی شخصیتی او اشاره کرد. آن چه از این مجموعه بر می آید، می تواند به عنوان شاخصی برای تعیین میزان موفقیت آمیز بودن درمان بیماران به کار آید.
لیتیوم چیست، چگونه باید مصرف شود و چه عوارضی دارد؟
لیتیوم عنصری طبیعی است که در بسیاری از چشمه های آب معدنی یافت می شود. در قرن 19 میلادی در یکی از چشمه های موجود در کشور ایالات متحده بیش از دویست هزار گالن آب محتوی لیتیوم فقط در طول یک ماه به فروش رفت.در گذشته از لیتیوم برای درمان نقرس و بعضی از دردهای مزمن رماتیسمی استفاده می شد، ولی مصرف آن به علت ایجاد عوارض جانبی ای که داشت به تدریج ممنوع شد. اما در سال 1949 میلادی مجدداً و این بار از آن به عنوان داروی ضد مانیا استفاده شد، و از آن زمان تا کنون به صورت قرص های 300 تا 400 میلی گرمی به عنوان یکی
از داروهای استاندارد برای درمان و پیشگیری از عود اختلالات دو قطبی به کار می رود.
لیتیوم جزء عناصر ساختاری بدن نیست، بنابراین اگر در حالت طبیعی مقدار آن در بدن اندازه گیری شود عدد صفر به دست خواهد آمد. یعنی هیچ کس دچار کمبود لیتیوم نیست. این دارو به دلیل این که اعمال حیاتی خاصی را در بدن بیمار انجام می دهد، می تواند مفید واقع شود.
لیتیوم فقط شکل قرصی خوراکی دارد و مقدار آن با اندازه گیری غلظت سرمی لیتیوم تجویز می شود. از آن جایی که حداقل پس از 5 تا 7 روز مصرف، دارو به مقدار ثابت پلاسمایی می رسد، در روزهای آخر هفته ی اول قابل اندازه گیری است. مقدار مصرف دارو در مرحله ی درمان دوره ی حمله ی بیماری 0/8-1/5 میلی اکی والان در لیتر و در مرحله ی پیشگیری از عود بیماری 0/4-0/7 میلی اکی والان در لیتر است.
دوره ی حاد حمله ی بیماری مانیا حدود 6 تا 8 هفته است، ولی دوره ی پیشگیری از عود، اغلب یک دوره ی چند ساله را شامل می شود، البته گاهی ممکن است، این دوره ها در صورت عود مجدد تا پایان عمر هم طول بکشد.
نیمه ی عمر لیتیوم حدود 12 تا 24 ساعت است، بنابراین از حدود 12 ساعت قبل از آزمایشس نباید دارو مصرف شود و آزمایش خون ناشتا انجام می شود.
عوارض را در دو مرحله ی کوتاه مدت و بلند مدت می توان در نظر گرفت: لیتیوم در کوتاه مدت باعث افزایش مقدار دفعات ادرار، احساس
خشکی دهان و پر نوشی آب، گاهی حالت استفراغ و اسهال و لرزش دست ها می شود.
در درازمدت مهم ترین عارضه ی استفاده از لیتیوم بزرگ شدن غده ی تیروئید در 10 تا 15 درصد بیماران است ( حدود 10 درصد موارد بزرگ شدنی تیروئید باعث کم کاری تیروئید نیز می شود) این عارضه در دو سال اول درمان بیش تر بروز می کند و در خانم ها دو برابر شایع تر است. عارضه ی دیگر لیتیوم که در درازمدت رخ می دهد، کم کاری کلیه هاست.
برای شناخت و جلوگیری از این عوارض لازم است حداقل هر سه ماه یک بار آزمایشات خاصی انجام شود.
مقدار سرمی لیتیوم اگر کم تر از 1/5 میلی اکی والان باشد، مفید است و اثر درمانی دارد و اگر از 2 میلی اکی والان بیش تر شود به مرز خطرناک یا سمی ( Toxic level) می رسد. بنابراین به دلیل نزدیک بودن « مقدار مفید» و « مقدار خطرناک» لیتیوم لازم و ضروری است که این دارو با اندازه گیری مقدار سرمی خون بیمار تجویز و مصرف شود.
لکنت زبان، لرزش شدید دست و پا، عدم تعادل به هنگام حرکت، گیجی و منگی، تشنج و حالت اغمای خطرناک از عوارض مسمومیت با لیتیوم است که برای کاهش این عوارض، نوشیدن آب زیاد و انجام دادن آزمایش های ادواری به توصیه ی پزشک می تواند موثر باشد.
از آن جا که بسیاری از خانم های مبتلا به این بیماری در سنین باروری قرار دارند، لازم است به این نکات توجه شود که مصرف لیتیوم
در خانم های باردار به علت ایجاد ناهنجاری قلبی در جنین اصولاً ممنوع است. مصرف داروی لیتیوم و داروهای دیگر روان پزشکی باعث تغییرات مادرزادی در جنین نمی شود، ولی گاهی سبب بروز کاهش میزان میل جنسی در او می شود.
ضمناً با توجه به انتشار وسیع این دارو در آب بدن، شیردهی هم زمان با مصرف این دارو ممنوع است.
داروهای تثبیت کننده ی خلق برای رفع چه علائمی تجویز می شوند؟
داروهای تثبیت کننده ی خلق مثل لاموتریژین، کاربامازپین، سدیم والپرات به استثنای لیتیوم برای درمان تشنج و صرع به کار می روند. البته داروهای دیگری مثل کلونازپام، توپیرامات و گاباپنتین نیز در درمان اختلالات خلقی استفاده می شوند، ولی داروهای مصرفی رایج بیش تر لاموتریژین، کارباماپین و سدیم والپرات هستند.فرضیه ی رایج آن است که این داروها مرکز هیجانات و تنش را که دچار برانگیختگی است، مهار و آرام می کنند و از این فرایند به عنوان « فرونشاندن» یاد می شود.
این داروها تا یک دهه قبل فقط برای بیمارانی که به لیتیوم پاسخ درمانی مناسب نمی دادند یا به افسردگی دو قطبی تند چرخ مبتلا بودند تجویز می شدند، ولی به دلیل عوارض کلیوی ناشی از مصرف لیتیوم و اثبات مفید بودن این داروها، امروزه نه فقط به عنوان داروی جایگزین
لیتیوم بلکه به عنوان انتخاب اول استفاده می شوند.
برای بیماران مبتلا به افسردگی دو قطبی تندچرخ که بیش از 4 بار در سال دچار عود حملات اختلال مانیا می شوند، گاهی مجموعه ای از لیتیوم به همراه یک داروی ضد تشنج به کار می رود.
عوارض جانبی داروهای ضد تشنج چیست؟
عارضه ی جانبی شایع داروهای ضد تشنج، حساسیت های شدید پوستی است. بیماران به محض مشاهده ی سرخی پوست، تاول و عوارضی از این دست باید بلافاصله پزشک را در جریان امر قرار دهند. 5 تا 10 درصد بیماران تحت درمان با سدیم والپرات دچار ریزش مو می شوند که معمولاً با مشورت پزشک قابل رفع است.به علت بروز ناهنجاری هایی در لوله ی عصبی جنین، در سه ماهه ی اول بارداری حتی الامکان نباید از این داروها استفاده کرد، ولی در صورتی که راه دیگری نباشد با تجویز حداقل مقدار موثر دارو و افزودن اسید فولیک می توان از این داروها استفاده کرد. مواردی مبنی بر ایجاد ناهنجاری های مادرزادی مثل لب شکری شدن و شکاف در کام در اثر مصرف لاموتریپین گزارش شده است. بنابراین درمان با سدیم والپرات و کارمابازپین در اولویت است.
با توجه به دفع مقدار ناچیز این داروها از راه شیر، مصرف آن ها در دوران شیردهی منع بالینی ندارد.
منبع مقاله : احمدی سرتختی، امیرمسعود، (1388)؛ دارو درمانی در روان پزشکی، (آشنایی با داروهای روان پزشکی)، تهران: نشر قطره، چاپ اول.
توپیرامات در اوایل استفاده
1 پاسخ
|
موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف الف) تک درمانی در بیماران با شروع تشنج پارشیال یا تونیک : کلونیک اولیه. بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 10 سال: دوز روزانه 400 میلی گرم خوراکی در دو دوز منقسم (صبح و عصر) به منظور تجویز دوز مذکور باید از روش زیر استفاده نمود: هفته اول 25 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز ، هفته دوم 50 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز ، هفته سوم 75 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز ، هفته چهارم 100 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز ، هفته پنجم 150 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز و هفته ششم 200 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز. ب) درمان کمکی در تشنج های پارشیال و تونیک - کلونیک اولیه یا سندرم لنوکس - گاستوت. بزرگسالان: شروع با دوز 50- 25 میلی گرم روزانه و تنظیم دوز دارو 25 تا 50 میلی گرم بطور هفتگی. دوز توصیه شده در موارد ابتلا به تشنج پارشیال 400-200 میلی گرم روزانه در دو دوز منقسم و در موارد ابتلا به تشنج تونیک - کلونیک اولیه 400 میلی گرم در دو دوز منقسم می باشد. کودکان 2 تا 16 سال: 5-9 mg/kg خوراکی به‌صورت روزانه در دو دوز منقسم. تنظیم دوز به‌صورت شروع با دوز 1-3 mg/kg روزانه برای هفته اول و سپس افزایش آن در فواصل زمانی یک تا دو هفته با دوز 1-3 mg/lg تا رسیدن به پاسخ بالینی بهینه می باشد. تنظیم دوز بر اساس نتیجه بالینی درمان می باشد. پ) پیشگیری از سردرد میگرنی. بزرگسالان: هفته اول: 25 میلی گرم خوراکی در هنگام غروب ، هفته دوم 25 میلی گرم دوبار در هفته، هفته سوم 25 میلی گرم خوراکی صبح‌ها و 50 میلی گرم خوراکی در هنگام غروب. دوز نگهدارنده 50 میلی گرم خوراکی دو بار در روز می باشد. تنظیم دوز: در بیماران با اختلال متوسط تا شدید کلیوی دوز دارو باید 50 درصد کاهش یابد. دوز مکمل در طی همودیالیز ممکن است نیاز شود. مکانیسم اثر مکانیسم اثر تویپرامات نامشخص است. احتمالاً این دارو از طریق مهار کانال های سدیمی باعث مهار پتانسیل عمل در سلول می شود. همچنین این دارو باعث تقویت اثر GABA و بلوک برخی از انواع رسپتورهای تحریکی همچون گلوتامات می شود. این دارو همچنین باعث مهار آنزیم کربنیک انهیدراز می شود که با اثر ضدتشنجی آن ارتباطی ندارد. تداخل دارویی: اثر بر آزمایشهای تشخیصی دارو ممکن است باعث افزایش ALT, AST و کاهش هموگلوبین و سطوح بیکربنات سرم گردد. ممکن است باعث کاهش تعداد WBC شود. مکانیسم اثر: فارماکوکینتیک جذب: جذب دارو سریع بوده و فراهمی زیستی آن حدود 80 درصد می باشد. غذا روی جذب دارو اثری ندارد. پخش: سطح پلاسمائی دارو متناسب با دوز مصرفی افزایش می یابد. نیمه عمر متوسط حذف دارو 21 ساعت بوده و سطح ثابت پلاسمائی آن در افراد با عملکرد طبیعی کلیه در عرض چهار روز بوجود می آید. میزان اتصال پروتئینی دارو درحدود 17- 13 درصد می باشد. متابولیسم: بطور وسیع متابولیزه نمی گردد. دفع: هفتاد درصد دارو بدون تغییر از ادرار دفع می گردد. نیمه عمر پلاسمائی دارو 21 ساعت می باشد. موارد منع مصرف و احتیاط: تداخل دارویی کاربامازپین و فنی توئین باعث کاهش احتمال سطح سرمی توپیرامات می گردد. مهار کننده‌های کربنیک انهیدراز مانند استازولامید باعث افزایش احتمال بروز سنگهای کلیوی می شوند. از مصرف همزمان خودداری شود. در مصرف همزمان توپیرامات با سایر داروهای مضعفCNS احتمال بروز اثرات تجمعی تضعیف CNS و همچنین وقایع عصبی - روانی و عوارض شناختی افزایش می یابد. توپیرامات باعث کاهش اثر قرص‌های خوراکی جلوگیری از بارداری می شود. بنابراین به بیمار توصیه نمایید از سایر روشهای جلوگیری از بارداری استفاده نماید. مصرف همزمان توپیرامات با الکل باعث تضعیف CNS و بروز اختلالات شناختی و وقایع عصبی - روانی می شود. بیمار باید از مصرف الکل خودداری نماید. اطلاعات دیگر: طبقه‌بندی فارماکولوژیک: مونوساکارید سولفامات دار. طبقه‌بندی درمانی: ضد تشنج. طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C ملاحظات اختصاصی 1- به دلیل طعم تلخ دارو، قرصها نباید خرد شوند. 2- در صورت لزوم، قطع مصرف دارو بدلیل احتمال بروز تشنج باید تدریجی انجام شود. 3- صورت بروز عوارض چشمی همچون میوپاتی حاد و گلوکوم با زاویه بسته دارو باید قطع شود. 4- کاهش تعریق و افزایش دمای بدن بندرت در مصرف این دارو بخصوص در کودکان گزارش شده است. بخصوص در هوای گرم بیمار باید تحت پایش قرار گیرد. 5- بدلیل از دست رفتن بیکربنات در اثر مصرف توپیرامات بیماران مستعد اسیدوز می‌باشند. این عارضه بخصوص در اوایل درمان اتفاق افتاده ولی به هر حال در هر زمان احتمال وقوع آن وجود دارد. عوامل مستعد کننده جهت اسیدوز عبارتند از : بیماریهای کلیوی، اختلالات شدید تنفسی، صرع مداوم، اسهال، جراحی، رژیم کتوژنیک و برخی داروها. 6- مقدار پایه و به صورت ادواری سطح بیکربنات سرم در طی درمان با توپیرامات اندازه گیری گردد. در صورت بروز اسیدوز متابولیک و پایدار بودن آن توصیه به کاهش و یا قطع دارو می شود. در صورت ادامه اسیدوز علی رغم اقدامات توصیه شده از مداخلات قلیائی نمودن استفاده شود. 7- نشانه‌های جدی اسیدوز متابولیک مزمن و حاد شامل ریتم قلبی غیر طبیعی و استوپور و عوارض با شدت کمتر عبارتند از خستگی و بی اشتهائی در صورت عدم درمان مناسب اسیدوز باعث تخریب کلیوی، پوکی استخوان یا نرمی استخوان (ریکتز) در بچه‌ها میشود. 8- بیمار باید از لحاظ بروز تشنج بررسی شوند. نکات قابل توصیه به بیمار 1- به منظور جلوگیری از مصرف دقیق دارو دستور مصرف دارو باید به دقت با بیمار مرور گردد. 2- به دلیل احتمال بروز سنگهای کلیوی در زمان مصرف دارو بیمار باید از مایعات کافی استفاده نماید. 3- از انجام فعالیتهای خطرناک که نیاز به دقت زیاد دارد تا زمان مشخص شدن اثرات دارو خودداری شود. مصرف در سالمندان: هیچ مشکل مرتبط با سن در اثر مصرف این دارو مشاهده نشده است ولی به هر حال مشکل کلیوی دارو باید در نظر گرفته شود. مصرف در کودکان: در کودکان زیر دو سال اثر بخشی و ایمنی دارو مشخص نشده است. مصرف در شیردهی: به دلیل مشخص نبودن ترشح دارو در شیر در دوران شیردهی با احتیاط استفاده گردد. عوارض جانبی اعصاب مرکزی: بی قراری، آپاتی، ضعف، آتاکسی، اغتشاش شعور، افسردگی، اشکال در تمرکز، توجه، زبان و حافظه، گیجی، عدم پایداری عاطفی، سرخوشی، ضعف، تب، تشنج تونیک - کلونیک، توهم، هایپرکینزی هایپرتونی، هایپوآنستزی، هایپوکینزی، بی خوابی، کسالت، مشکلات خلق، عصبانیت، پارستزی، اختلال تشخیصی، کندی سایکوموتور ، سایکوز، خواب آلودگی، اختلال کلام، استوپور، اقدام به خودکشی، لرزش، سرگیجه. قلبی - عروقی : درد قفسه سینه، ادم، طپش قلب. گوش، حلق، بینی: دید غیر طبیعی، التهاب ملتحمه، دو بینی، درد چشم، خونریزی از بینی، اختلال شنوائی یا وستیبولار، نیستاگموس، فارنژیت، سینوزیت، اختلال درک مزه‌ها، وزوزگوش. دستگاه گوارش: درد شکم، بی اشتهائی، یبوست، اسهال، خشکی دهان، سوء هاضمه، نفخ، گاستروآنتریت، التهاب لثه، تهوع و استفراغ. ادراری - تناسلی: آمنوره، دیسمنوره، سوزش ادرار، هماچوری، ناتوانی جنسی، خونریزی بین قاعدگی، کلوره، منوراژی، اختلال قاعدگی، تکرر ادرار، سنگ کلیه، بی اختیاری ادرار، عفونت دستگاه ادراری، واژنیت. خون: کم خونی، لکوپنی. متابولیک: تغییرات وزن. عضلانی - اسکلتی: درد کمر ، اختلال در راه رفتن، پا درد، درد عضلانی. تنفسی: برونشیت، سرفه، تنگی نفس، عفونت مجاری فوقانی تنفسی. پوست: آکنه، واکنش‌های حساسیتی شدید، آلوپسی، افزایش تعریق، خارش، بثورات جلدی. سایر عوارض: بوی بد بدن، نشانه‌های شبه سرماخوردگی، گر گرفتگی. مسمومیت و درمان درصورت گذشت زمان کمی از بلع دارو، توصیه به شسشتوی معده و القاء استفراغ می شود. ذغال فعال توصیه نشده و اقدام حمایتی و در صورت لزوم همودیالیز توصیه می شود. اشکال دارویی: اشکال دارویی: Tablet: 25, 50, 100, 200mg اطلاعات دیگر: طبقه‌بندی فارماکولوژیک: مونوساکارید سولفامات دار. طبقه‌بندی درمانی: ضد تشنج. طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C ملاحظات اختصاصی 1- به دلیل طعم تلخ دارو، قرصها نباید خرد شوند. 2- در صورت لزوم، قطع مصرف دارو بدلیل احتمال بروز تشنج باید تدریجی انجام شود. 3- صورت بروز عوارض چشمی همچون میوپاتی حاد و گلوکوم با زاویه بسته دارو باید قطع شود. 4- کاهش تعریق و افزایش دمای بدن بندرت در مصرف این دارو بخصوص در کودکان گزارش شده است. بخصوص در هوای گرم بیمار باید تحت پایش قرار گیرد. 5- بدلیل از دست رفتن بیکربنات در اثر مصرف توپیرامات بیماران مستعد اسیدوز می‌باشند. این عارضه بخصوص در اوایل درمان اتفاق افتاده ولی به هر حال در هر زمان احتمال وقوع آن وجود دارد. عوامل مستعد کننده جهت اسیدوز عبارتند از : بیماریهای کلیوی، اختلالات شدید تنفسی، صرع مداوم، اسهال، جراحی، رژیم کتوژنیک و برخی داروها. 6- مقدار پایه و به صورت ادواری سطح بیکربنات سرم در طی درمان با توپیرامات اندازه گیری گردد. در صورت بروز اسیدوز متابولیک و پایدار بودن آن توصیه به کاهش و یا قطع دارو می شود. در صورت ادامه اسیدوز علی رغم اقدامات توصیه شده از مداخلات قلیائی نمودن استفاده شود. 7- نشانه‌های جدی اسیدوز متابولیک مزمن و حاد شامل ریتم قلبی غیر طبیعی و استوپور و عوارض با شدت کمتر عبارتند از خستگی و بی اشتهائی در صورت عدم درمان مناسب اسیدوز باعث تخریب کلیوی، پوکی استخوان یا نرمی استخوان (ریکتز) در بچه‌ها میشود. 8- بیمار باید از لحاظ بروز تشنج بررسی شوند. نکات قابل توصیه به بیمار 1- به منظور جلوگیری از مصرف دقیق دارو دستور مصرف دارو باید به دقت با بیمار مرور گردد. 2- به دلیل احتمال بروز سنگهای کلیوی در زمان مصرف دارو بیمار باید از مایعات کافی استفاده نماید. 3- از انجام فعالیتهای خطرناک که نیاز به دقت زیاد دارد تا زمان مشخص شدن اثرات دارو خودداری شود. مصرف در سالمندان: هیچ مشکل مرتبط با سن در اثر مصرف این دارو مشاهده نشده است ولی به هر حال مشکل کلیوی دارو باید در نظر گرفته شود. مصرف در کودکان: در کودکان زیر دو سال اثر بخشی و ایمنی دارو مشخص نشده است. مصرف در شیردهی: به دلیل مشخص نبودن ترشح دارو در شیر در دوران شیردهی با احتیاط استفاده گردد. عوارض جانبی اعصاب مرکزی: بی قراری، آپاتی، ضعف، آتاکسی، اغتشاش شعور، افسردگی، اشکال در تمرکز، توجه، زبان و حافظه، گیجی، عدم پایداری عاطفی، سرخوشی، ضعف، تب، تشنج تونیک - کلونیک، توهم، هایپرکینزی هایپرتونی، هایپوآنستزی، هایپوکینزی، بی خوابی، کسالت، مشکلات خلق، عصبانیت، پارستزی، اختلال تشخیصی، کندی سایکوموتور ، سایکوز، خواب آلودگی، اختلال کلام، استوپور، اقدام به خودکشی، لرزش، سرگیجه. قلبی - عروقی : درد قفسه سینه، ادم، طپش قلب. گوش، حلق، بینی: دید غیر طبیعی، التهاب ملتحمه، دو بینی، درد چشم، خونریزی از بینی، اختلال شنوائی یا وستیبولار، نیستاگموس، فارنژیت، سینوزیت، اختلال درک مزه‌ها، وزوزگوش. دستگاه گوارش: درد شکم، بی اشتهائی، یبوست، اسهال، خشکی دهان، سوء هاضمه، نفخ، گاستروآنتریت، التهاب لثه، تهوع و استفراغ. ادراری - تناسلی: آمنوره، دیسمنوره، سوزش ادرار، هماچوری، ناتوانی جنسی، خونریزی بین قاعدگی، کلوره، منوراژی، اختلال قاعدگی، تکرر ادرار، سنگ کلیه، بی اختیاری ادرار، عفونت دستگاه ادراری، واژنیت. خون: کم خونی، لکوپنی. متابولیک: تغییرات وزن. عضلانی - اسکلتی: درد کمر ، اختلال در راه رفتن، پا درد، درد عضلانی. تنفسی: برونشیت، سرفه، تنگی نفس، عفونت مجاری فوقانی تنفسی. پوست: آکنه، واکنش‌های حساسیتی شدید، آلوپسی، افزایش تعریق، خارش، بثورات جلدی. سایر عوارض: بوی بد بدن، نشانه‌های شبه سرماخوردگی، گر گرفتگی. مسمومیت و درمان درصورت گذشت زمان کمی از بلع دارو، توصیه به شسشتوی معده و القاء استفراغ می شود. ذغال فعال توصیه نشده و اقدام حمایتی و در صورت لزوم همودیالیز توصیه می شود. برگرفته از : دارونما |
نظرات در مورد قرص توپیرامات
قرص توپیرامات ۲۵
پسرم برا تشنج بهش میدم البته توپیرامات50
معده دردش میکنه بمیرم براش کلی بی قرار میشه ومعلومه درد میکشه گریه میکنه
اگه فقط بخاطر لاغری میخوای بخوری نخور عزیزم
من هم برای میگرن باید مصرف کنم هم برای خواب ولی لاغری رو دکتر گفته همراهش داره برای همین خواستم بدونم کسی تجربه ای داشته
سلام . من مصرف کردم هم توپیرامات ٢٥ و هم ١٠٠ برای سردردهای میگرنی خوبه و کلا اعصاب اما اینکه میگن اشتها رو کم میکنه برای من اینطور نبود.. من یکسال مرتب دکتر میرفتم و انواع داروهای اعصاب رو مصرف کردم میتونم بگم همشون ادمو گیج و خواب الود و چاااق میکنند😐😐 الان یکی دوماهه که دکترمو عوض کردمبهم فلوکسیتین و تری فلوئوپرازین داده اینا خواب اور نیستن و ادمو گررسنه نمیکنند ،میشه در کنارش رژیم گرفت .. شاید اگه اولش مصرف میکردم ٣٠کیلو اضافه وزن نمیاوردم😕
نمیدونم والا ولی من خیلی سرچ کردم همه جا زده بود ۱۲ هفته بیشتر نباید مصرف بشه چون کاهش وزن زیادی میاره
اها نمیدونم من برا پسرم میدم کلی اذیت میشه از امشب براش قطع میکنم شبا سه چهارساعت درد میکشه وقتی این قرص رو میدم بهش شمام دکترتون داده مصرف کنید امیدوارم براشما خوب باشه
پسر من نزدیک نه سالشه البته
